Tsuba
jyBPJCX.jpg

TSUBA - JELEC MIECZA JAPOŃSKIEGO

Jelce mleczy japońskich (m.in. katana) różnią się od europejskich gard nie tylko finezyjną dekoracją, ale też konstrukcją. W europejskiej broni białej jelec jest na stałe umocowany do ostrza, zwykło wkuty, natomiast japońska tsuba jest oddzielnym elementem. Montuje się go między rękojeść a ostrze, może więc być zamieniany na inny, co sprawiło, że stał się przedmiotem pasji kolekcjonerskiej. Rzemieślnicy japońscy wykonując tsubę brali pod uwagę rodzaj miecza, do jakiego była przeznaczona, co warunkowało jej ciężar i rozmiar, umożliwiając właściwe zbalansowanie broni. Samo słowo „tsuba" jest skrótem słowa "tsumiba". które oznacza przedmiot, który „zaciska, łapie głównię"

Z upływem czasu dekoracja tsub stawała się coraz bardziej wyrafinowana, inspirowana filozofią zen i malarstwem. Miecze noszono tak, że tsuby i ich zdobienia były widoczne i miały świadczyć o upodobaniach estetycznych właściciela broni. W XV stuleciu na tsubach pojawiać się zaczynają sygnatury wykonawców Sławne szkoły wytwórców tsub to m in Goto, Kaneje, Chóshu. Myóchin, Hóan. Akasaka.

Tekst pochodzi z wystawy "Arcydzieła sztuki japońskiej" w Muzeum Narodowym w Warszawie

Budowa tsuby

N6qUoVG.jpg

Budowa katany

PV0JU8p.jpg